Η μικροκαμωμένη θετή κόρη παίρνει ανυπόμονα τον μεγάλο κόκορα του πατριού της, γκρινιάζοντας από ευχαρίστηση καθώς τη σφυροκοπάει από πίσω. Η σκηνή είναι έντονη και παθιασμένη, με τον πατριό να μην δείχνει σημάδια επιβράδυνσης καθώς σπρώχνει όλο και πιο δυνατά.